Oh la la… Maastricht…de Sjoklaat Capital van Nederland.

Bourgondisch Maastricht vleit zich sjiek tegen de Belgsiche en Duitse grens aan. Met flair legt ze haar voeten op de  heuvels van het Zuid Limburgse Heuvelland te rusten. En chocolade..speelt in deze stad met haar weelderige omstreken een prominente rol.

Man, wat een hoeveelheid chocolatiers herbergt deze stad.

Dat dit niet een stad vol fatso’s is, is ONBEGRIJPELIJK. Als ranke hertjes dartelen de Maastichtenaren door de straten. Terwijl vanachter de etalages aanlokkelijk gepresenteerde chocolade naar hun knpoogt en de zoete geur zich, na het open en dicht gaan van de winkeldeur, met al die andere heerlijke geuren (van bijv. verse wafels) door de straten drapeert.

HOE dan? Het zijn echt niet allemaal toeristen die dit kopen. Het blijft een raadsel dat in een andere column nog uitgebreid aan de orde gaat komen. Overigens eet de Maastrichtenaar sowieso niet als ze aan het lopen of flaneren zijn. Je ziet hier niemand met iets ‘op de hand’ lopen. Toeristen wel. Maastrichtenaren niet. Die doen dat op het terras en nemen er dan allle tijd voor.
Met een bijpassend glaasje uiteraard.

Het goede leven hier lijkt in vele opzichten op dat van la vie est belle in Frankrijk. Tijd is hier alleen aan de hand in de categorie “alle tijd hebben’ en opschieten en kabaal zijn hier ondenkbaar. Flaneren, genieten, er op je mooist uitzien en…het allerbeste eten en drinken. En dat natuurlijk allemaal op het allermooiste terras. Sjiek & Sjoen en….Sjoklaat!

Terug naar de chocolade: vooral vrouwen doen er een moord voor. Hele tabletten en familieverpakkingen worden weg ge-gobbled tijdens het bingewatchen van series, bij verdriet, als troost, als samenzwering, tja als wat niet…Het zal de hoeveelheid aan feromonen zijn die het opwekt.

Dat 'gobbelen' doen ze hier niet. Bovendien moet het altijd om kwaliteit gaan. Van ‘rotzooi’ (quote mijn tante Mia, die Maastricht zo ongeveer had gesticht, maar daarover later meer) zijn ze hier niet gediend.
Maastrichtse chocolatiers zien hun ambacht als kunst waar men langzaam en lang van geniet.
Waarmee je jezelf verwend en niet volpropt.

En er is in Nederland wat rotzooi in omloop (geweest) op chocolade gebied.
Een groot gedeelte van het aanbod had niet voor niets Cacao FANTASIE op de verpakking staan.
Die fantasie had je er zeker bij nodig omdat het product hoogstens naast een reep chocola had gelegen.

En zoet….ZOET!! Man, waarom er nooit een nieuwe variant op 'Papegaaitje leef je nog' is geproduceerd?
‘Amalgaantje leef je nog ‘was dan gegarandeerd een hit geworden.

Tjoklat of koetjesrepen…brrrr als ik daaraan terugdenk. Of over chocoladedrank gesproken: Nesquick, Benco en Tjolk…niet te hachelen..yaiks!

En wie kent nog die plastic tray'tjes met icecups? Meestal bij de Wibra of Zeeman (beats me why?) te krijgen. Van die ronde chocolade cupjes met zo’n geribbelde zijkant in zo’n vloeipapiertje. Of Kilt, een chocoladereep die je in de koelkast moest leggen (naast de icecups waarschijnlijk) en die dan een ‘koude’ vulling had.
En waar is Mekka gebleven, van Van Dungen? Bestaat 3 Musketiers nog?

Ik had vriendinnen die echt vreetbuien hadden en tray’tjes mon cherie (enkel te doen vanwege de drank) of familiepakken Snickers weg waffelden.

Tja, en toen was daar ineens: Merci. De opvolger van het tankstation boeket.Als je een verjaardag vergeten was of je had werkelijk geen idee wat je voor iemand moest kopen, dan een doos Merci.

De etiquette staat het natuurlijk niet toe om daar iets van te zeggen, maar een doos Merci kan ECHT NIET MEER.Hou daarmee op!

Owww…of al die flessen met bodylotion die vrouwen alsmaar voor hun verjaardag krijgen.
Van goedbedoelende - maar zich niet echt in jou verdiepende - gasten.

Spoiler alert: bijna geen enkele vrouw zit op bodylotion te wachten. NEE, OOK niet in combinatie met badzout. Voor die lotion nemen we toch geen tijd. We hebben geen zin om een half uur als een klapwiekende pinguïn door de kamer te lopen alvorens ons te kunnen aankleden. En dat badzout…dat gaat ook zo…de ton in. Niet doen.Hoe leuk verpakt ook.

Voor de meeste mannen geldt: opzouten met al die buitenlandse bierpakketjes. Daar is echt geen vent blij mee. En de enkeling die buitenlandse bieren wel leuk vind, is er zo specifiek over dat DAT biermerk er nooit tussen zit. Kappen daarmee.

Zijn we weer terug bij het begin: de chocolade.

Als er dan toch een kadootje gekocht moet worden dan dat!
Maar let op: kom nou niet gewoon met een doos(je) aan.

D’r MOET wat bij: een kaart (met lieve gemeende tekst zelf geschreven) een fles champagne, een uitnodiging voor een chocolade massage, workshop en/of een overnachting in het Chocoladehotel alhier. Niet alleen leuk voor verjaardagen en heugelijke momenten maar girls: what about a choc weekend weg! Hoe leuk!

En... tip voor Valentijnsdag: dat is een mooi moment om een boeket rozen en een prachtige ring erbij te doen. Exclusieve juweliers zijn hier in overvloed. Als zij hun lades opentrekken verschijnen er hier nog meer fonkelende sterren.

Oh la la…..Maastricht… DE stad voor heerlijke chocolade belevenissen in een romantisch decor dat zo in de film ‘Chocolat’ had kunnen staan.

Maastricht is inderdaad 'like a box of chocolates'…ook als je zelf geen chocolade kunt maken.