Stijl, sigaren & charme: buren in de Havenstraat

Meet the neighbours part 2. Starring:….Andrea, Jedrik en Carlos

Buurvrouw Andrea is met haar BTQ 16 a breeze of fresh air door Maastricht. In tegenstelling tot wat hier als sjiek en sjoen wordt gezien, gooit Andrea het over een andere boeg. With a touch of Andrea en a touch of new wave.

Mijn lieve hartelijke buurvrouw uit Heerlen was nl. niet altijd boutiekhoudster. Nix daarvan, Andrea is een beta-babe.

Jarenlang gaf ze les in scheikunde totdat ze besloot om haar hart te volgen…en zo streek ze - een paar jaar geleden - neer in de Havenstraat in het unieke Stokstraatkwartier. Haar eigen modeboetiek BTQ16 was een feit.

Ik, als alfa babe , begrijp dat wel. Ik haakte al af bij redactiesommen die begonnen met: een boer heeft een stuk land en om de 5 meter zet ie een paal en daarom heen komt draad en hoeveel/hoelang…ja….daaaag en WEG focus. Hahaha

Scheikunde heb ik ooit 1 jaar gehad van meneer Hogt. Een zachtaardige man die zoveel cijfers, punten en leestekens achter elkaar op het bord schreef dat ook hier de ‘ja, daaaag en…WEG focus’ zijn intrede deed. Ik zag dat licht gewoon niet.

Terug naar Andrea – die dat licht wel zag, maar dat vrijwillig uit deed – en haar waanzinnige en eigenzinnige collectie kleding. Niet direct voor de doorsnee Mestreechse, maar zeker voor iedereen die van top kwaliteit, comfort en een eigen signatuur houdt.

Andrea, en in de weekenden haar side kick Gisela, staan ook niet als soepkippen tussen 4 muren te wachten tot het kudde’ke binnenkomt.Welnee: you better work….covergirl! Er worden hier dagelijks meer filmopnames gemaakt dan op een doorsnee werkdag in de Bollywoodstudios. Andrea post meer dan de KPN ooit aan post heeft bezorgd.

En - als het weer het toelaat - zie je haar lekker met een koffie’tje of wijn’tje in het zonnetje voor haar pand zitten.

Een deurtje verder komen we Jedrik tegen, al net zo kleurrijk en onderscheidend als Andrea.

Je treft hem vaak op het stoepje buiten schoenenzaak Monfrance aan. Daar rookt hij – tussen het werk door- zijn sigaartje en maakt een praatje met de buren en passanten.

Jedrik ziet er altijd om door een ringetje te halen uit.
Anders dan de doorsnee Mestreechteneer, maar niet minder charmant en elegant.
Jedrik style, een soort gangnam style, maar dan anders.

Vanuit Lodz (Polen, EN de connaisseur kan de naam van de plaats kennen uit het nummer van Vicky Leandros: Theo, wir fahren nach Lodz) kwam hij naar Nederland.

Deze - van origine - kok met een grote passie voor kwaliteit en verse producten, streek neer in Maastricht. Koken doet hij nog steeds graag, maar niet meer voor zijn beroep.

In Maastricht ontmoette hij zijn Nederlandse partner die als regisseur/acteur werkzaam was. Inmiddels zijn de twee mannen al jaren bijeen en werkt Jedrik de laatste jaren als schoenverkoper bij Monfrance.

Maar…voordat iedereen hier Al Bundy (Married with children) visioenen bij krijgt…stop that car!

Dit filiaal (er zijn er meerdere door de stad)  is gespecialiseerd in top herenschoenen. En Jedrik weet daar alles van. De clientèle is ook niet bepaald armlastig en weet een goede schoen en uitstekend advies te waarderen. En…laten we eerlijk zijn…ze komen ook vooral voor Jedrik.

Qua presentatie is Jedrik op dezelfde leest geschoeid als Andrea: beiden zijn trouw aan hun eigen stijl. Dat betekent dat je Jedrik rustig in een oranje outfit kunt aantreffen (en NEE, dan is het geen Koningsdag) of met een parelketting.

Hij, kan alles hebben en presenteert zich met sjiek en charme.

En over charme gesproken….de laatste aanwinst in burenland is Carlos, afkomstig uit Colombia en met zijn Artokgallery vind je hem aan de andere kant van BTQ16.

Hij heeft al zijn buren uitgenodigd voor de opening van de kunstgalerie. Tijdens deze bijzondere avond vonden – onder de sterrenhemel en de fluisterende klanken van de saxofonist -veel nieuwe ontmoetingen plaats.

En Carlos…onze eigen Iglesias of Banderas…die zorgt natuurlijk voor het Maxima gevoel in de Havenstraat.
Zuid Amerika en haar temperament doen ook hier haar intrede en brengen bezoekers uit Equador, Mexico, Colombia naar ons Quartier.

Iedereen wordt hartelijk begroet met de befaamde zuidelijke charme, en alleen al daardoor wordt het steeds drukker in onze straat.

Ook hij heeft inmiddels een bankje buiten neergezet en je ziet hem, vaak met buurvrouw Andrea, lekker buiten in de zon zitten voor de zaak.

Dat is niet onopgemerkt gebleven bij vrouwelijk Maastricht: zij flaneren hier door de straat alsof het de catwalk tijdens de Paris Fashionweek is.

En hij…hij lacht zijn tanden bloot en geeft de dames het gevoel alsof zij de enige vrouw op de wereld zijn die telt.

Which reminds me: ik ken iemand die daar de ‘spielerei’ niet van inziet en bij elke vakantie rondom de Middellandse Zee denkt dat elke man die haar zo charmant aanlacht, ‘altaar-materiaal’ is. Zie je niet hoe leuk hij naar mij lachte? Dat zegt toch voldoende, meent ze dan.

Ja, natuurlijk zie ik dat wel; maar hij lacht verleidelijk naar iedereen: van baby tot oma…omdat dat leuk is en het leven die extra panache geeft.

Dus wel ff opletten geblazen dames …daarin maak je onze zuidelijke sistas nix meer wijs.
Die weten wel beter en halen vermoeid hun schouders op als ze hun broer/vader/man/opa weer de ‘gebraden haan’ zien uithangen.

Carlos, my main man…ik zeg: flans voor je Nederlandse Hermanos een workshopje charmeren in elkaar.
Namens alle Nederlandse vrouwen: gracias.

En ik…ik ga maar weer eens naar binnen. Even vlot boodschappen doen is er hier niet bij. Maar dat hoort bij het tempo van de stad en dat hoort bij de buurt…where everybody knows your name and they’re always glad you came!

Stay tuned voor meer ontmoetingen met ludieke buren in volgende columns.

Compleminte