OH la la….tu es belle….

De Southern Belles van Maastricht…oh lala…een slag apart. Op en top a lady in uiterlijk en gedrag .Er valt zoveel over deze dames te vertellen dat we dat in etappes gaan doen en we trappen af met the looks.

Hoe herkennen we de Southern sistas: om te beginnen is de doorsnee MSB (Mestreechter Southern Belle) een brunette en zijn haar haren (half) lang. Los of opgestoken, maar een ‘korte kop’ zie je hier amper lopen.  Alleen maar brunettes dan? Nou…een enkeling heeft stijlvol grijs/asblond haar en de handvol blondines hier zijn echt een uitzondering en hebben dan meer een caramelkleur blond met wat highlights dankzij de zon.

Een haarmat, een slordige knot…hier niet te zien. Qua looks zie je hier ook geen dikke balken van wenkbrauwen, aangeplakte wimpers of dikke lippen en/of lipcontour potloden. DAT heeft de MSB (Mestreechse Southern Belle) niet nodig. Sterker nog: dat verafschuwt ze.

Ook geen jeans (hoewel er vast wel 1 in de kast hangt) evenals sneakers (die wel gedragen worden als het echt even niet anders kan). Hoezo? Nou, omdat dat niet als elegant en vrouwelijk wordt gezien. Hier balanceer je op de keitjes met je hoge hakken (een kunst op zich, want je hakken worden door de kinderkopjes al gauw gepeld als banaantjes) en draag je bij voorkeur een jurk, mantelpak of rok. Je bent een vrouw of niet, zo is de redenatie.

En dan niet in schreeuwerige prints of fluorkleuren. Nee, sjiek & sjoen is hier het devies. Mooie kwaliteitsstoffen, ingetogen kleuren, alles op elkaar afgestemd. Geen rotzooi.

Hetzelfde geld voor sieraden. Geen gebral maar kwaliteit. Je horloge, je oorbellen, armbanden en kettingen (hier colliers genaamd) zijn bij voorkeur ‘echt’. En dat komt het mooist tot zijn recht op je mooi verzorgde handen, huid en nagels. Geen ‘witte jatten’ of ellenlange nagels met glitters ’n shit.

En bruin he…altijd bruin. God weet hoe ze dat fixen. Niet zo’n Vileda oranje zeemleren look, nee nee…gewoon mooi licht mokka bruin. Het is gekmakend voor iedere vrouw die de gelukkige genen van snel bruin worden niet bezit, want dat betekent een levenlang in de weer met Collistar facedrops, bruin zonder zon met zo’n wand en in het kielzog daarvan: altijd en eeuwig besmeurde (jas/colbert/blouse) kragen. Kom maar door met de Shout spritzel..pffff

Die sunkissed tan is ongetwijfeld een genetisch ding (we zijn dan historisch wel gescheiden van Frankrijk, maar daar hebben de genen zich niets van aangetrokken). Daarnaast zal het zeker helpen dat al het sociale contact zich hier op de terrassen afspeelt. Weer of geen weer. We zitten altijd buiten. All dressed up and ready to go.

En even rank en gracieus…allemaal. De doorsnee vrouw hier zal 1.70- 1.75 lang zijn en een maatje 36 hebben. Geeeeen idee hoe dat bereikt wordt, want hier zit niemand met een wortel en een glas water op het terras. En dito voetjes: schoenmaat 37-38 met de mooie hakjes.

Uiteraard zijn enkele MSB’s langer en hebben i.p.v. maat 36 een maat 38 en een schoenmaat 40 en ja…een uitzondering schiet daar bovenuit, tot haar frustratie.

De MSB flaneert altijd. Of ze nu boodschappen gaat doen, haar kinderen van school haalt, naar de coiffeur gaat of een corona prik komt halen…ze komt in vol ornaat. Coiffure, nagels, maquillage op orde, een beschaafd wolkje parfum en gedecoreerd met haar mooiste sieraden en handtas.

A propos handtas: hier loop echt niemand met een plastic zak. Boodschappen doe je in een mooie tas. Basta.

Maastricht is 1 catwalk o.a. dankzij deze dames (ook dankzij de heren - die zo van de rode loper van Cannes afgelopen lijken te zijn- maar daaraan besteden we een aparte column).

Waar de rest van Nederland denkt: tsss wanneer draag je nu een avondjurk of cocktail dress en laat staan een hoed? Wat zonde van het geld, je doet het maar 1 keer aan…daarin herkent zich geen enkele Maastrichtse.

Hier zijn zoveel feesten, partijen en gala’s door het hele jaar heen dat de doorsnee Belle meerdere avondjurken, hoeden en stolá’s in haar kast heeft hangen. En die trekt ze ook zeker aan en geeft daarmee vol trots acte de presence. Voor zichzelf, uit respect voor de gastheer/vrouw en…om zichzelf in 1 van de regionale glossy’s op de foto terug te zien natuurlijk. Want daar sterft het hier ook van.

Zijn het dan allemaal beauty’s hier? Doet niemand een ‘prikje’ links of rechts?

Om te beginnen: ja…het zijn hier echt allemaal beauty’s. Het lijkt aangeboren. En wat de prikjes betreft: uiteraard vind er hier, in de diverse praktijken, wat ‘verbetering’ plaats. Maar dit gebeurd zo onopvallend dat het niet te zien is. Dat moet dan wel vakwerk zijn.

En ehhhh die ranke lijfjes…sport iedereen zich dan gek? Er wordt hier, net als bijvoorbeeld in Parijs, heel veel gelopen. Het is in de binnenstad ook geen doen met de fiets of auto en vandaar dat veel afstanden te voet worden afgelegd. Dat helpt verbranden. Dat, en natuurlijk - daar zijn ze weer - de gelukkige genen.
Hoewel…ook op het eten wordt gelet.

De MSB laat het zich op alle terrassen en gala’s en feestjes goed smaken…maar let op: dat is kwaliteit en geen rommel wat daar naar binnen gaat.

De Southern Belle is met recht een super vrouwelijke belle. Maar make no mistake: onder dat prachtige uiterlijk schuilt nog zoveel meer dat haar doet uitstijgen boven de gemiddelde Nederlandse vrouw.

Maar eh…heel Maastricht vol met Southern Belles? Nou, zeker niet…we wijden nog een aparte column aan de volkse madammen en de kunstzinnige chicks van Maastricht. Op hun eigen wijze ook Southern Belles maar met wel degelijk een eigen mores.

Daarover in andere columns meer, want…de Maastrichtse Southern Belle verdiend alle aandacht: ze staat met haar schitterende presence voor zoveel meer dan enkel een fraai uiterlijk.